Van ‘Ik heb geen tijd.’ naar de stilte van de ziel.

‘Nu niet,’ zei mijn vader. ‘Nu niet,’ zei mijn moeder. ‘Nu niet,’ zei ik tegen mijn kinderen. ‘Nu niet,’ zei ik tegen mezelf. ‘Nu niet,’ zeiden mijn leidingevenden.‘Nu niet,’ zeggen mijn cliënten. Nu niet wordt bijna altijd gevolgd door ‘Ik heb geen tijd.’ Als ik een score zou bijgehouden hebben over het aantal keren dat ik dit argument in mijn leven heb gebruikt, dan zou ik met een topscore kunnen pronken. Maar door geen tijd te hebben, heb ik echter al veel kostbare tijd verspild. En ik ben niet de enige. We weten het ergens wel en toch negeren we het belang van de tijd in het nu.

‘Iemand anders heeft net dezelfde suggestie gedaan als jij vorige keer en ik ga dat zeker doen, maar niet nu. Volgend jaar,’ startte mijn cliënte de sessie.

‘Ben je er nog niet mee begonnen?’ Ik was benieuwd naar het resultaat.

‘Ik heb er wel zin in, maar ik heb nu geen tijd. Ik heb eerst andere dingen te doen. Mijn klanten en de andere dingen gaan voor. Volgend jaar doe ik het. Creatief zijn voor mezelf, dat kan nog even wachten.’

Ik stelde voor om even te kijken naar wat ‘Ik heb geen tijd.’ met haar deed, maar ik botste op weerstand. Ze wou het er niet over hebben. Nu niet. Later. Vanuit afstemming op haar energie, nam ik waar dat ik deze gelegenheid niet zomaar mocht laten schieten. Met het argument dat ik haar niet wou overhalen om creatief voor zichzelf te zijn met haar geliefde klei, kon ik haar wel overhalen om naar het effect van tijd op haar lichaam en emoties te kijken.

“Neem altijd de tijd voor de dingen die je gelukkig maken. Wacht niet tot de tijd precies juist zal zijn. Je mist dan zo goed als zeker het juiste moment.”

Voor mij is het echt plezant werken met iemand die zo goed energetisch kan waarnemen als deze cliënte. Het is meer spelen en verbinden dan werken. Het is samen be-leven en uitkijken naar een resultaat dat we op voorhand niet kennen.

‘Als je ‘Ik heb geen tijd.’ denkt, waar voel je dit dan in je lichaam?’ Ze wees naar haar keel en zei geen woord. We waren vertrokken. Nu moest ik enkel nog vragen stellen. De beelden zouden als vanzelf opduiken en de antwoorden bevatten die nodig waren voor haar groeiproces.

‘Welke vorm heeft ‘Ik heb geen tijd.’ in je keel?’

‘Het ziet er uit als een steen. Een zwarte.’

‘Welk soort steen?’

‘Een rotsachtige.’

‘Als je verder kijkt, wat zie je dan?’

‘Ik zie glinsteringen. Er zijn overal lichtgevende puntjes.’ Ze was in een goed contact met haar beeldende waarneming. ‘Het ziet er meer uit als antraciet.’

‘Focus je op de glinsteringen. Wat gebeurt er dan?’ Ze nam even de tijd om waar te nemen.

‘Alles begint te sprankelen. Het wordt een groot vuurwerk. Ik voel me ontroerd door de schoonheid ervan.’

‘Blijf kijken. Adem het in. Laat het vuurwerk helemaal toe. Laat de ontroering toe. Neem ze tot jou.’

‘Heel mijn lichaam begint te tintelen. Oh, ik voel mijn bloed stromen.’ Als enthousiasme, verwondering en stilte hand in hand kunnen gaan, dan was dat nu het geval.

‘Blijf voelen. Blijf bij de stroming van je bloed. Blijf kijken. Wat gebeurt er nu?’

‘Oh, Oh, ik kan het niet geloven. Ik voel me leven. Ik leef. Ik leef!’

‘Wat doet het met jou als je jezelf voelt leven?’

‘Ik voel me gelukzalig. Ik ben. Ik ben hier en nu. Wat een ervaring.’

Het werd stiller dan stil. ‘Kun je niet meer spreken?’ Met de hand die ze voor haar keel zwaaide, gebaarde ze van niet. Ze zat in haar stoel te blinken en te stralen. En ik ook. Iemand in het hier en nu zien terecht komen, in de aanwezigheid van ‘Ik ben’, dat is de grootste beloning voor mijn werk.

‘Al mijn vragen die ik wou stellen, zijn verdwenen,’ fluisterde ze. Zo gaat dat in het hier en nu. De meeste vragen worden irrelevant. Met de mooie muziek van Shaina Noll — Resting in the now — rondden we de sessie af. Ik zie mijn cliënte pas binnen enkele maanden terug. Iemand die zichzelf voelt leven, hoeft niet regelmatig te komen.

“ Lach, adem en neem de tijd.” Thich Nhat Hanh

Vanuit ‘Ik heb geen tijd.’ waren we in de stilte van de ziel terecht gekomen. Een veld van waaruit andere mogelijkheden ontstaan en andere beslissingen genomen worden. Ik heb geen tijd wordt dan vervangen door de prioriteiten van het leven. Time Management wordt eenvoudig. Je stapt uit de zombiemodus waarbij je onbelangrijke dingen waarin je veel tijd investeert, dag in dag uit gedachtenloos uitvoert. Vanuit het hier en nu evolueert Time Management naar Aandacht Management, met aandacht voor de prioriteiten die je de stroming van het leven doen voelen. Probeer het maar eens en verwonder jezelf over de hoeveelheid onbelangrijke zaken die je kunt schrappen. Ik heb geen tijd kan dan niet meer als een excuus, waarvan je weet dat het eigenlijk een leugentje is, gebruikt worden.

Bij Aandacht Management verliest het argument tijd aan kracht. Het is niet de tijd die verantwoordelijk is voor wat jij wel en niet kunt gedaan krijgen. De verantwoordelijkheid ligt bij jezelf en de keuzes die je maakt. Waar kies jij voor? Welke keuzes krijgen prioriteit? Waarin investeer jij je aandacht?

“Tijd nemen voor jezelf is een keuze.”

Je kiest om wel of niet voldoende te slapen. Je kiest om wel of niet gezond te eten. Je kiest om wel of niet uren naar Netflix te kijken. Je kiest om wel of niet te mediteren. Je kiest om wel of niet lief te hebben. Je kiest. Telkens opnieuw. Voel maar hoe krachtig dit is. Elke keer als jij kiest voor je (levens)prioriteiten, voel je je kracht en je zelfvertrouwen toenemen. De zinvol ingevulde tijd geeft je een tevreden gevoel over jezelf. Van daaruit kun je weer nieuwe en krachtige keuzes maken. Het nieuwe jaar dat zich aandient, is er een schitterende gelegenheid voor, maar eigenlijk hoef je niet zo lang te wachten. Je kunt kiezen vanuit het NU.

Hilde Van Bulck
Bewustzijnsarchitect — Spreker — Schrijver — Systemisch opsteller en adviseur
AMI Activator — Motivator — Inspirator
www.hildevanbulck.com