Ik neem mijn kracht terug.
Geef je levenskracht een boost.
De limiet was bereikt.
Het zou kunnen dat het je is opgevallen dat je dit najaar weinig van me hebt gehoord. Het zou evengoed kunnen dat je totaal niet hebt gemerkt dat er geen nieuws in je mailbox landde. Om het even wat jouw werkelijkheid is, ik heb even tijd gemaakt voor mezelf. Niet dat ik dat normaal niet doe, maar dit keer was het anders. Tijdens de overheidsmaatregelen in de lente heb ik met uitgebreide teugen genoten van de rust en de stilte en de overweldigende natuur die zo beschikbaar was om ons op te laden.
In het najaar voelde het zwaarder, met minder humor, minder levenslust en levenskracht. Grijze gedachten soms. Muizenissen. Tegelijkertijd kreeg ik telefoontjes, videocalls, zoomconsults, mails en bezoekjes van mensen die me vertelden dat ze het niet meer zagen zitten, dat ze geen pit meer hadden om verder te gaan. Ze gingen gebukt onder een last, een draaglast. De limiet van wat ze konden dragen, was bereikt. Ze stelden de zin om hier te zijn in vraag en stonden op het punt om op te geven en/of een nieuwe invalshoek te zoeken.
Het inzicht wordt scherper gesteld.
Terwijl ik naar hun bezorgdheden luisterde, werd een inzicht dat ik al lang meedraag, scherper gesteld. Al hun verhalen waren zo herkenbaar en toch dachten ze dat het hun eigen strijd was. En dat is het ook een beetje, maar niet helemaal. Het covid 19 virus — om dat er nog maar eens bij te slepen — en alle maatregelen die de overheid in verband ermee neemt, brengen iets onder de aandacht wat eerder meer in een spirituele context werd gehoord.
Thema’s worden afgewerkt en in gang gezet.
Ieder van ons is een onderdeel van het collectief. Het collectief drijft op bepaalde bewustzijnslagen waarin we worden meegenomen. Niemand van de personen die zich niet goed in hun vel voelen, is alleen. We worden omringd door vele medemensen die meesurfen op de collectieve onrust. We zijn allemaal met elkaar verbonden. Gebeurtenissen zijn met elkaar verbonden. Zo is het altijd geweest, maar nu wordt het helder. Collectieve maatregelen maken ons ervan bewust dat we een deel zijn van een geheel en dat we meedeinen op de thema’s die op dat moment — individueel én collectief — worden afgewerkt én in gang gezet.
De aarde staat bol van zwangerschap.
Het is een noodzakelijk proces. Oude paradigma’s brokkelen af en de aarde staat bol van zwangerschap om een nieuw mens- en wereldbeeld te laten geboren worden. Dat gebeurt niet zonder slag of stoot en dat voelen we. Individueel én collectief. Je lijf, dat een zeer gespecialiseerde antenne is, schreeuwt het uit om het in balans te brengen. Emoties dringen zich op alsof je dagelijks in een rollercoaster zit, alleen voelt het niet aan als een pretpark. Alles in jou snakt naar grote schoonmaak. Opkuis. Tijd om die oude gebeurtenissen, conflicten, onrechtvaardigheden en niet geleefde dromen te lossen en te laten. Je behoefte om in het reine te komen met je verleden en met wie je bent wordt steeds sterker.
Het oude paradigma spartelt.
De maatregelen van de overheid dragen hiertoe bij. Ik noem ze liever niet corona- of covid19 maatregelen. Het virus neemt die maatregelen niet. Het zijn mensen die de beslissingen nemen, in dit geval de overheid en de virologen. Ze hanteren daarbij werkwijzen die nog bij het oude paradigma horen: Gebruik van macht, verplichtingen en verboden, dreiging, repressie, controle en straf, het zaaien van angst en paniek, gebruik van autoriteitsargumenten zoals ‘wetenschappelijk bewezen’, veiligheid en gezondheid van de bevolking, criminaliseren, het goochelen met cijfers, de focus naar één enkel thema brengen, het negeren van de essentie van de mens, het afweren en niet aan bod laten komen van andere inzichten, de zo belangrijke privacy die ineens niet meer zo belangrijk blijkt te zijn, … Je vindt er misschien nog andere. Geen wonder dat we daar de fysieke en emotionele effecten van meedragen. Onze lichaamsatenne pikt het allemaal op. Een onbewuste strijd tussen het oude en nieuwe paradigma wordt in ons uitgevochten.
De huid verhongert.
Voor je op het collectieve paardje van verontwaardiging springt, wat je goed recht is trouwens, wil ik aangeven dat de opsomming past in het kader van wat zo veel mensen op dit ogenblik ervaren. Het fysieke, mentale en emotionele welzijn gaan achteruit. De rek geraakt er uit. Het perspectief vervliegt. De huid verhongert. Alles wat zo vanzelfsprekend leek, lijkt niet zo vanzelfsprekend te zijn. Tegelijkertijd regent het inzichten over wat van wezenlijk belang is en hoe we het wezenlijke nodig hebben om ons goed te voelen. Alsof we ineens beseffen wat mens zijn is. Dan spreken we over verbinding. Het is misschien niet het meest gegoogelde woord van het jaar, maar het gebruik ervan steeg aanzienlijk. De maatregelen brengen verbinding in het gedrang en niet voor even, maar langdurig. Dat is niet zonder reden. Zonder verbinding verliezen we ons evenwicht. Dat is ook in andere tijden zo. Zonder verbinding en innerlijke evenwicht verliezen we onze kracht. We mogen zelfs niet meer verbinden met de personen die op het punt staan om de voornaamste stap in hun leven te nemen, de reis naar de dood. Een laatste aanraking. Zelfs dat wordt afgenomen. Ze moeten in vele gevallen de overgang alleen maken.
Het alarm van mijn biologie knipperde rood.
Zelf voelde ik dus ook het collectief dat druk uitoefende op mijn individuele lichaam en emoties. Het collectief voel ik al jaren. Dat is niets nieuw voor mij. De grootte van de huidige druk is dat wel. Als je druk ervaart, word je uitgenodigd om net zoals bij een oude waterketel die kookt, de druk te laten ontsnappen.
In het begin van 2020 had ik drie grote plannen in deze volgorde: mijn benedenverdieping vernieuwen, mijn gezondheid op peil brengen en actieve stappen zetten in het ontmoeten van een nieuwe levenspartner. Dat laatste zal, tenzij er een wonder geschiedt, nog eventjes geduld nodig hebben. Bij het eerste kan ik ‘check’ zetten. Het tweede vroeg de laatste maanden al mijn aandacht. Eindelijk heb ik twee personen gevonden die mijn gezondheidshulpkreet juist hebben geïnterpreteerd. Op sommige terreinen heb ik kennis, op andere minder en zij vullen dat hiaat perfect aan. Na jaren werd ik gehoord in verband met de fysieke/chemische oorsprong van wat ik als probleem zie. Het was hoog tijd want het alarm van mijn biologie stond op knipperend rood.
Het perspectief opent nieuwe vensters.
Ik was mijn kracht verloren, mijn zo dierbare vitaliteit. Mijn cliënten en deelnemers komen o.a. naar me toe voor die levenskracht, het steeds opnieuw opstaan, het steeds opnieuw perspectief zien en daar zat ik dan zowat uitgeblust. Mijn ego zou dat een zaak van eer en gezichtsverlies kunnen vinden, maar die fase ben ik gelukkig al jaren voorbij. Het bewustzijn in mij weet dat het een noodzakelijke fase is, een afronding, het slothoofdstuk van een levensthema. De reikende hand, de juiste diagnose, het juiste advies naar herstel en het gehoord worden zijn voor mij bijna als de reikende hand van God. Dankbaar ben ik hiervoor. Zoals mijn vader vroeger met een handpompje het plastic zwembad tot volheid blies, zo krikt mijn levensenergie terug recht. Het herstel gaat nog een tijd duren, maar de beweging is in gang gezet. Het perspectief opent weer nieuwe vensters.
Aangewakkerd door een liefdevol hart.
Tegelijkertijd kreeg ik al die alarmsignalen van mensen die een houvast zochten. Als ik naar hun verhalen en hun hulpvraag luister, gebeurt er iets in mij. Elke keer. Er staat een bepaalde kracht in me recht, met twee voeten op de grond en gespreide benen, stevig, onwankelbaar. Zonder twijfel, in verbinding met de aarde en het universum, aangewakkerd door een liefdevol hart dat ziet, hoort en voelt en zich verbindt met het zielenwezen van diegene naar wie ik luister. Dan her’inner’ ik het me weer. De golfbeweging van het leven waarin afgescheidenheid en verbinding elkaar afwisselen. De noodzaak om mijn eigen processen diep te doorleven, zodat de verworven inzichten en wijsheid daarna dienstbaar kunnen zijn aan het groeiproces van anderen.
Ik heb het al zo dikwijls gedaan, struikelen, vallen en opstaan. Keer op keer. Waarom zou ik de manieren waarop dat mogelijk is voor mezelf houden? Delen is mijn grootste vreugde.
Het spel van kracht.
Vele maatregelen die we nu opgelegd krijgen, doen ons enerzijds de verbinding met onszelf verliezen en op een andere niveau doen ze ons zoeken naar een verhoogd contact. De afgescheidenheid van jezelf en je omgeving wordt elke dag via de media gestimuleerd. Ze dient tegelijkertijd om je je op het hoogste niveau te verbinden met het veld van bewustzijn en waarheid. Enerzijds drijven we mee op de golven van collectieve angst die afgescheidenheid bevorderen, anderzijds kunnen we kiezen om een ander spel te spelen. Het spel van bewustzijn, energetisch bewustzijn, de verbinding met je ziel en met het leven. Het is een keuze. Weliswaar eentje die inspanning vraagt. ‘Ik verlies mijn kracht.’ Dat is een keuze. ‘Ik neem mijn kracht terug.’ Dat is ook een keuze. En het kan op elk moment. De drijfkracht om de verbinding te bestendigen wordt ingeleid door de noodoproep.
Van buiten naar binnen.
Je kracht terugnemen is zowat het krachtigste dat je nu kunt doen. Het is het plezantste spel dat je kunt spelen en zal de nieuwe jou in jou doen ontwaken. Zo nieuw is die nieuwe jou eigenlijk niet. Het is eerder dat je jouw sluiers wegneemt die je ware zelf bedekken. Je ont-dekt jezelf. Het is de weg naar en de verbinding met de ziel die voor je openligt. In deze tijd kun je haar niet meer negeren als je je weer beter wenst te voelen. Door je aandacht naar binnen te brengen in plaats van naar externe factoren waarin we nu collectief worden getraind, ervaar je veranderingen van een ander niveau. Je krijgt toegang tot je universele intelligentie die je met geheelde ogen laat zien waar het in jouw thema’s werkelijk om gaat, ook in verband met het virus. Het is aan jou om de wondere wereld van het zielenleven te ontdekken, of niet.
De wet van de essentie: liefde
Mijn gezondheid vanuit een juistere invalshoek benaderen geeft me verfrissende en inspiratievolle energie. Het brengt me weer verder in de essentie van de voornaamste wet en dat is de wet van de liefde. Ze nodigt me uit om opnieuw te studeren of zou ik zeggen actief lezen vanuit bewustzijn. Ze begeleidt me bij de antwoorden op de hulpvragen die me worden gesteld. Ze doet me stralen van geluk als ik mijn drie jaaropleidingen online begeleid en merk dat de cursisten erna meer contact hebben met het universele liefdesveld en weer perspectief zien. Ze zet me ertoe aan om healings op afstand in een vernieuwde versie te doen. Ze stimuleert mijn kleindochter om haar levensdroom (ja, ja op 7 jaar!) te vertellen waarbij we onmiddellijk de eerste stappen tot uitvoering hebben gezet. Toen zag ik liefde en dankbaarheid in heel haar wezen. Neen, neen, niet de gewone blijdschap, maar liefde vanuit de ziel. Onbetaalbaar is dat.
We doen het samen.
Onze kracht terugnemen is niet iets wat we alleen hoeven te doen. De tijd is aangebroken dat we veel meer samen gaan doen. Op praktisch vlak worden we verplicht om afstand te houden, maar op zielenniveau verbinden overstijgt alle wetten zonder ze te overtreden. De energie van de groep ondersteunt jou en jij bent een steun voor het groepsgebeuren, zelfs als je alleen oefent. Dat is wat we nù kunnen doen. Actief én bewust.
Het licht overwint altijd.
Men wil ons doen geloven dat het donkere tijden zijn. Het is zeker dat er veel leed is gebeurd en nog zal komen. Wat we echter nooit mogen vergeten, is dat er altijd ergens licht is. Door de focusvernauwing vergeten we de lichtpuntjes waardoor we ze eveneens vergeten te volgen. Ik leg het dikwijls uit in mijn opleidingen. Het licht is je gids, je wegwijzer, je poort naar nieuwe kansen, een nieuw zelfbeeld en een nieuw wereldbeeld. Samen kunnen we ons richten op het stralende licht dat ons opnieuw krachtig doet voelen en ons meeneemt in de richting van zelfvertrouwen, creativiteit, eigenwaarde, potentieel, mogelijkheden, kracht en stevigheid, en nog zoveel meer. Bovendien vormen we samen een gigantisch lichtnetwerk dat weer anderen uitnodigt om in hun kracht te staan. Alle kerstlichtjes samen zijn er niets tegen.
Kerstcadeautjes voor jou en je dierbaren.
Beste lezer,
Misschien ben jij onderweg ook ergens gestrand en ben je (een deel van) je kracht verloren en wens je dit te keren. Dat kan met resultaat als je de bewegingen van binnenuit volgt, als je leert luisteren naar de fluisteringen van je ziel. Ik kan je daarbij helpen vanuit verschillende invalshoeken. Ik kan je ondersteunen in het opnieuw opnemen van je kracht in een verhoogde versie. Omdat je kracht opnieuw opnemen een consequente inspanning vraagt, steekt deze blog boordevol kerstcadeautjes. Als extra motivatie. Voor jou, maar ook voor iemand die jou dierbaar is. Ben jij zo iemand die zijn/haar kansen niet laat liggen, lees dan zeker verder en maak gebruik van de cadeautjes die je in de links hieronder vindt. Ze zijn allemaal speciaal, maar eentje is toch heel bijzonder. Dit kan ik echter slechts voor een beperkt aantal mensen doen. Ben jij erbij?
Dank je wel om tot hier te lezen. Ik hoop dat ik je heb kunnen aanspreken met het verhaal van kracht. Ik wens je kerstdagen vol zachte kracht voor je steeds uitbreidende hart.
Met levenskrachtige groeten
Hilde Van Bulck
Wil je meer weten over de kerstgeschenkjes en de aangeboden webinars? Bezoek mijn website.
Wens je op de hoogte te blijven van de initiatieven die bijdragen tot een bewustere wereld? Schrijf je in op de inspiratiemail van Hilde Van Bulck.
